چــاره ی مـن کـــن و مگــذار که بیچـاره شـوم...

مدتی شد که در آزارم و می دانی تو

به کمند تو گرفتارم و می دانی تو

از غم عشق تو بیمارم و می دانی تو

داغ عشق تو به جان دارم و می دانی تو

خون دل از مژه می بارم و می دانی تو

از برای تو چنین زارم و می دانی تو

چاره ی من کن و مگذار که بیچاره شوم...

ســـــلام امــــــام خوبـــــــی ها...

آمدمـــــــ بگویمـــــ

ایــــن روزها کـــم تحمـــــل تــــر از همیشــــــه شـــــــده ام...

آمدمـــــــ بگویمـــــ

حـــــــال کبـــوتــــــــــر دارمـــــــــ...

مگــــــرمی شــــــــــود آرامــــــــــش کرد...

وقتـــــی کــــــــه نــــــه میـــــــخواهد نـــــه می توانــــــــد...

امــــــــامــــــــا...

آمدمــــــــ بگویمــــــ

به داد پــَــــــر و بـــــــال شکســــــــته ام بــــــــرســـــــــ...

آخـــــر ایــــن روزها

"می تــــــراود ز لبم قصّـــــه ســـــــرد..."

این قصّــــــه را می شنـــــوی...آری؟...

و حرفـــــِ آخــــــر...

چـــــــاره ی مـــــن کـــــــن و مگــــــذار که بیچــــــاره شــــــــوم...

آخــــــر دلــــــم بدجـــــور تنـــــگـــــِ شماستـــــ ...

مــــرا بِطَــــلَــــبـــــــ...

تـــــا گفتـنـــــی هــــای ایــــن مــــردمـــــ را از نزدیـــکــــــ ببیـــــنمــــــ...